zapomnisz kiedyś tamten wiatr

[Tomek]

zapomnisz kiedyś tamten wiatr





o zmierzchu słońce rozlewało miód
w powietrze coraz ciężej oddychające
dojrzałym winem

wtedy rozpoczęłaś ostatni koncert

dźwięki uwodziły dotyki
rozpisane na partyturze niecierpliwych zmysłów
palce miotały się między uwerturą a finałem

wiązałem półnuty w akordy symfonii
niedokończonej

nie chciałaś aby noc rozpadła się na kawałki
bladłaś wraz z ciemnością z której robiłaś plastry
prześwitom poranka

spojrzenie musiało kiedyś zabrnąć w dzień
i zaniewidzieć

[Kamil Rousseau]

Tomek napisał(a):wiązałem półnuty w akordy symfonii
niedokończonej

nie chciałaś aby noc rozpadła się na kawałki
bladłaś wraz z ciemnością z której robiłaś plastry
prześwitom poranka

spojrzenie musiało kiedyś zabrnąć w dzień
i zaniewidzieć

to naprawdę ładny kawałek wiersza - imho pozostała częśźć zdecydowanie do poprawki

[wanda]

aż się boję coś napisać...dwa autorytety..kżdy pisze pięknie...
o zmierzchu słońce rozlewało miód..piękna metafora..

[Tomek]

Powiedzieć "żegnaj" i nie dać poznać po sobie bólu utraty kogoś przez lata bardzo bliskiego. Zwłaszcza, że chwila rozstania jest określona, a jest nią nadchodzący poranek.
Wiersz wywołał komentarze różnego rodzaju. Cieszę się, że powędruje do Was chociaż jego cząstka.

Pozdrawiam

Tomek

[Mikoku]

jak często ulatują chwile tamtych dni
i powiewu uczuć rzuconego na głębie,
w wir zapomnienia nieuchronny....wiersz jest w ulubionym klimacie
ukazuje Twoje wnętrze,
tzn. jego znikomą część,
ale jednak,
pozdrawiam ;-)

[Ginsana]

Tomku dla mnie to czysta poezja piękny wiersz....