Wielce ciernista jest jego droga;
pokonał tajne służby i szpiegi;
nigdy nie przeszedł na stronę wroga,
lecz innych wciągał w nasze szeregi.

W trudnych momentach nie tracił ducha;
wielka mu chwała należna za to;
gdy ongiś zdrajcę skrycie podsłuchał,
wystrzelił w mediach wielką armatą.

Nie uległ fali złowrogich trendów,
wielce przysłużył się siłom dobra,
choć nawiedzony był do obłędu
i przypiekany po same ziobra.

Nigdy się w życiu z prawdą nie minął,
nie oszukiwał, ani nie zdradzał;
ma się powszechną cieszyć estymą
i ma przodować w sondażach.

..łolaboga..!!! Broniewski ze swoim "Czerwonym sztandarem" niech się chowa..!!!

Broniewskiego to ja nijak nie przeskoczę, to nie ta konkurencja.
Do napisania tego tekstu oprócz wiadomych incydentów wiadomego byłego (choć nie za bardzo) polityka PiSu zainspirował mnie czytany z ambony list w sprawie rehabilitacji imć. Babinicza. Moim skromnym zdaniem Sienkiewicz niezbyt zręcznie zamknął wątek Kmicica w taki właśnie sposób. Co ksiądz przeczyta z ambony, temu wierzyć muszą wszyscy i już. Ale mogę się mylić, wszak to były inne czasy.

Tak samo więc podchodź do swoich krytycznych uwag. Że przecież nie zawsze muszą być tak trafne, jak pisowskie tezy naprawy świata.

Toć prawda, że nie muszę mieć racji. Nie opieram się wprawdzie na własnym widzimisię, bo zasięgam opinii krytyków, znawców, uczestniczę w warsztatach literackich itd., ale nie podaje moich opinii jako jedynie słuszną prawdę objawioną. Możemy się wzajemnie przekonywać, rzeczowymi argumentami.

A według ciebie, kto ma rację? Ci znawcy i krytycy, co przyznali Nobla p. Wisławie - czy też ci, co się wyśmiewają z Jej twórczości?

Na ile znam twórczość Szymborskiej,to zasłużyła ona na nobla. Ci co się wyśmiewają prawdopodobnie jej zazdroszczą. Ci co zadecydowali o przyznaniu jej nagrody, zapewne mają lepsze rozeznanie od tych, co się wyśmiewają.

No więc, czy te tutaj słowa mają zastosowanie?
Czy też należy je stosować jedynie z należytym umiarem? I kto wtedy granice tego umiaru ma wyznaczyć?
...
"Nie sądźcie, abyście nie byli sądzeni. Bo takim sądem, jakim sądzicie, i was osądzą; i taką miarą, jaką wy mierzycie, wam odmierzą" (Mt 7,1i2)

O co Ci u licha chodzi? Mógłbyś jaśniej?

Ucz się młody... ja wiecznie żyć nie bedę...
Pytam po prostu, czy osąd innych w naszym świecie jest zgodny z chrześcijańską wiarą w Chrystusa i jego słowa?.. Ot, takie przekorne pytanie i tyle...

Mości Gargamelu, jeśli do mnie kierujesz te słowa, to wiedz, że wprawdzie jestem od Ciebie młodszy, ale w maju skończyłem 60 lat. Jestem zatem młody, ale w konwencji smsu - Stan młodości stabilnej. Nikt Cię tu nie osądza, próbuję Ci tylko dawać rzeczowe praktyczne rady co do pisania bo funkcjonuję w świecie literackim ponad 15 lat. Wydałem 3 tomy wierszy. Chcę Ci pomóc, a nie wartościować twoje pisanie. Jeśli odbierasz mnie jako sędziego twoich wierzy, to tylko dowodzisz tym, że w wieku 70 lat można być starym i stetryczałym.

Takim widocznie jestem - nic już na to nie poradzę... Moim zmarwieniem jest więc zarówno choroba SKS, jak i PN (PERSONAL NUMBER). Obie są z sobą powiązane nierozłącznie. Ciebie też dopadną. Nie ma na nie lekarstwa.

Mylisz się. Znam ludzi sporo od ciebie starszych, ponad 80 letnich, którzy zachowali polot i sprawność umysłową, na to nie ma reguły.

(2015-11-10 21:03:03)Fred napisał(a):  Mylisz się. Znam ludzi sporo od ciebie starszych, ponad 80 letnich, którzy zachowali polot i sprawność umysłową, na to nie ma reguły.

Teza jest prosta: Im więcej korzystamy z naszego mózgu — rozmyślając, snując plany, ucząc się nowych rzeczy — tym lepiej on funkcjonuje. „Jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów, potencjał mózgu jest nieograniczony, niestety jednak człowiek wykorzystuje go na ogół tylko w 10 procentach” — podkreśla Juhani Juntunen, specjalista w zakresie czynności mózgu i dyrektor szpitala, odpowiedzialny za całą akcję. „Rozwijajcie wasze umysły, wciąż się uczcie, a wzrosną wasze możliwości” — zachęca. Irytuje go fakt, że powszechnie podziwia się młodych, a nie docenia sprawności intelektualnej osób starszych, gdyż jego zdaniem w późniejszych latach umysł pracuje pod pewnymi względami nawet lepiej niż w młodszym wieku. „Nie przypadkiem wysokie stanowiska są obsadzone przez weteranów” — stwierdza Juntunen. „Narzędzie, jakim jest mózg, może się psuć, ale starsi posługują się nim znacznie umiejętniej niż młodzi”.

Szczera prawda.
Albo się weź w garść Gargamelu, albo odpuść sobie tę poezję która do tej pory w twoim wydaniu jest raczej niskich lotów. Twój wiek nie usprawiedliwia braku staranności o formę i treść. Nie usprawiedliwia też niestety Twoich beznadziejnie chamskich manier.