'Obiektywne' spojrzenie na wiersz

[Baby_Jane]

Witam,
na wstępie przejdę do meritum wątku:
'obiektywne' znaczy świeży - w moim mniemaniu - pogląd na stworzoną przeze mnie treść.
Wiersz powstał kilka miesięcy po śmierci bliskiej mi osobie. Jak dotąd nie udało mi się dosadnie ująć słowami smutku i żalu, ten wiersz był tylko próbą, która poszła na marne, ale jest zapisana na kartkach.

Jednak słowa są niekiedy wyduszone. Miałam przerwę w pisaniu wierszy - gdy byłam młodsza miałam lżejszą rękę, bardziej swobodne podejście do poetyki, głowę pełną pomysłów. Dzisiaj jest mi trudno cokolwiek spisać, nie rozumiem tego, dlatego nie podam przyczyny.





"kocham"

za naszy­mi drzewami
błądzisz
i la­ta cza­sami stygną
w hasła de­kad opięte

tu­taj - miej­sce przeklęte
wra­cać nie masz dokąd
z tobą umarłam
i go­nię za tobą

duchy moich tęsknot
pow­ra­cają
a gwiaz­dy w niebie znać dają
że już tam jesteś

miłość jest wieczna
a nic tu po nas





(Boże,
prze­każ jej)







Dziękuję za każdą opinię.

[member22]

Bardzo dobry utwór pełen refleksji i tęsknoty za bliską osobą. To jest przykład, w jaki sposób zawrzeć poetyckość w niewielu słowach. I tak ma właśnie być, bo te słowa płyną prosto z serca jako odzwierciedlenie zranionej duszy. Tak niewiele, a tak poetycko. Pozdrawiam cieplutko i życzę przede wszystkim siły, bo na pewno nie zapomnienia.