Jak szklanka

[anja]

rzucona jak szklanka na podłogę
rozbiła się na tysiąc kawałków
sama nie może się pozbierać
leży upadła

okaleczona wyzbyta z godności
oddala się od świata
zakrywa wstyd

błagalnym wzrokiem sięga zenitu
i milczy

pozbieraj kruche kawałki życia
poskładaj w całość
podaruj jej drugie życie

a kiedy powstanie
złożona z tysięcy drobinek
twarz skieruje ku słońcu
lecz rysa pozostanie


sama sobie przypomniałam ten wiersz, bo taka jakaś jestem rozbita

[babajaga]

a kiedy powstanie
złożona z tysięcy drobinek
twarz skieruje ku słońcu
lecz rysa pozostanie

czytałam już ten wiersz...tak to prawda czasami czujemy się tak jak ta rozbita szklanka z rysą...

[Grześ]

przetopić szkło, wydmuchać nowe dzieło

[anja]

(2012-02-24 02:31:22)Grześ napisał(a):  przetopić szkło, wydmuchać nowe dzieło

się nie da

[polotka]

(2012-02-24 05:45:27)anja napisał(a):  

(2012-02-24 02:31:22)Grześ napisał(a):  przetopić szkło, wydmuchać nowe dzieło

się nie da

a może się uda ...tylko potrzebny pomocnik

[wolwerin]

ooo,jaki mądry pomysł,Polotko

ale ,co do wiersza,to mądry i jakby trochę smutny,ale jednak ma też pozytywne przesłanie,bo upadamy i się podnosimy i choć rysa zawsze pozostanie,to nic to,najważniejsze,że się podnosimy,i gdy twarz znowu skierujemy ku słońcu nabieramy nowych sił i z nadzieją ruszamy do przodu

ps.ja teraz też rozbity na kawałki..,i ten wiersz idealnie wsterzelił się w mój stan ducha,ale najgorsze chyba za mną-upadanie i rozbicie..,teraz ,gdy dosięgam dna,to chyba czas,aby się od niego odbić..,ech..,jak to w tym powiedzeniu--ECH,ŻYCIE,ŻYCIE,ŻEBY TY DUPĘ MIAŁO..,TAK BY CIĘ SKOPAŁ

ALLELUJA I DO PRZODU...,BO JAK NIE MY,TO KTO..,JAK NIE TERAZ,TO KIEDY???