Aż do końca

[Kamil Rousseau]

synu milczysz
jak kamień który uciska ciebie i jego serce
lecz miłość ojcowska mocniejsza od śmierci

nie potrafił się skupić poza
odkładał spragnioną dotyku rękę i myśli
muśnięcia warg tonęły w milczącej ciszy
oczy rozdzierały wspomnienia wydobywając z głębin
zapomnienie - zwodząc nadzieję że znowu razem
przez wszystkie samotnie spędzane chwile

tulił delikatnie płową myśl jak wtedy gdy byli razem
teraz też jest blisko ale granit jest nieprzepuszczalny
wspomnienia wygaszają się z każdą chwilą - pełzną wolniej i wolniej
nieporadnie z chaosu wydobywając mgławy nieokreślony obraz

ślepy wzrok zwrócony w nicość skrywał uczucie nieobecności – dlaczego




;-)

[Guest]

Kamil Rousseau napisał(a):teraz też jest blisko ale granit jest nieprzepuszczalny

Granit jest nieprzepuszczalny,zimny :-( ... lecz wspomnienia zawsze gorące i bliskie.Łezka w oku zakręciła się w czasie czytania wiersza.

[Mikoku]

Aż do końca tzn. do spotania w innym wymiarze, dobrze kiedy można iśc na mogiłe, lecz ciężko kiedy jej nie ma, pozostaje pustka i ból.

[misery]

czy mogę napisać wprost, uciekając od wszelkich prób mądrego napisania czegoś? czy mogę napisać bardzo wprost - to jest tak dobre, tak przejmujące i tak jednocześnie przemyślane, ze naprawdę zazdrość bierze...w pozytywnym tego słowa znaczeniu. tak wprost - wspaniały wiersz. A taka tragedia, na nią wydaje się - nie ma słów. A jednak są.