Liryka bardzo intymna.

[Guest]

Ku pamięci małżeńskiej miłości.

Kiedy zaczęły dojrzewać owoce
I koronę drzewa zdobić w gęstym sadzie
Zjawiły się żółcią wypełnione moce
O złowrogiej nazwie i śmiertelnym jadzie.
Kwiat mój ukochany karmiony cierpieniem
Bohatersko walczył z choroby imieniem
Na dzień dobry witał radosnym uśmiechem
A żegnał spojrzeniem i równym oddechem.
Nie wyraził skargi w ani jednym słowie
I tylko nadzieja była w jego mowie
Broniły go kwiaty w bielutkich fartuszkach
I łzami obficie zroszonych serduszkach.
Śmierć w nocy przybiegła z ostrym sekatorem
Pocięła łodygi z czerwonym kolorem
Zakuła w kajdany paraliżu ciało
Na dwadzieścia godzin potem To się stało.
Bóg dłoń swą wyciągnął po kwiat ten wspaniały
A drzewa żałobną melodię szumiały
I dywanem płaczu sad się pokrył cały
A trąby anielskie powitanie grały.
Po stracie kwiatuszka pustka serce pali
Uczucie przywdziało kaftan z twardej stali
I mieczem wyrzeczeń i wstrzemięźliwości
Daje hołd pamięci przeżytej miłości.

St.Majcherczyk

[male_p]

Nikt nie zna dnia ani godziny. Każde odejscie osoby bliskiej to jest przeżycie, które nie miesci się na żadnej skali. Wiersz zmuszający do refleksji nad tym co jest i co będzie. Podoba mi się.

[czardasz]

kazdy na ziemi traci kogos bliskiego i wcale nie tak łatwo sie z tym pogodzic....Pozdrawiam serdecznie

[Arti]

miejscami męczący

Cytat:Bóg dłoń swą wyciągnął po kwiat ten wspaniały
A drzewa żałobną melodię szumiały
I dywanem płaczu sad się pokrył cały
A trąby anielskie powitanie grały.

np tu
a to dlatego bo czterokrotnie użyłeś identycznie brzmiący rym
uważaj na takie jak wymieniłem wyżej rozpędzenie
to działa niekorzystnie na jakość wiersza

a jakość niezla
oczywiście moim skromnym zdaniem

pozdrawiam

A.

[Guest]

Dziękuję wszystkim za wyrozumiałość,a Artiemu za szczerość.To jednak nie jest poezja.
To pewnego rodzaju epitafium,żal,pomachanie ręką.
To takie see you next life.
I podziękowanie.