ślady na policzkach

[wanda]

policzkami przebiegł dreszcz
ramiona opadły zrezygnowane
szalała burza i ulewny deszcz
wargi zadrżały ciało pokonane

zaciśnięte zęby załzawione oczy
strach chcę się schronić w twej dłoni
zgasła świeca mrok ciemność toczy
unosząc spalony proch ozonowej woni

rozszalało się w klatce uwięzione
przesuwając napięcie na talię nogi
zroszone czoło a ono bije szalone
wstaję gwałtownie odchodzi trwoga

z upiornego snu obudzone zmysły
zderzyły się z kryształkami promieni
zostały ślady koszmary prysły
a ja pytam wciąż czy coś się zmieni

[Guest]

Cierpiałem kiedyś na nerwicę lękową.Niepokój kilka lat trzymał mnie
na widelcu strachu,aż pewnego razu przypadkowo{trwało to 3 miesiące}
wyleczył mnie laryngolog.Koszmary to tragedia.
Pozdrawiam serdecznie.

[wanda]

Dziękuję za komentarze, na nerwicę lękową nie cierpię...wiersz emocjonalny nie koniecznie o mnie... :-)