zapomnisz kiedyś tamten wiatr

[Tomek]

zapomnisz kiedyś tamten wiatr





o zmierzchu słońce rozlewało miód
w powietrze coraz ciężej oddychające
dojrzałym winem

wtedy rozpoczęłaś ostatni koncert

dźwięki uwodziły dotyki
rozpisane na partyturze niecierpliwych zmysłów
palce miotały się między uwerturą a finałem

wiązałem półnuty w akordy symfonii
niedokończonej

nie chciałaś aby noc rozpadła się na kawałki
bladłaś wraz z ciemnością z której robiłaś plastry
prześwitom poranka

spojrzenie musiało kiedyś zabrnąć w dzień
i zaniewidzieć