Rozmowa z Bogiem II

[Arksi]

Bóg
Mędrcy swą wiedzą są bardzo dumni
Lecz tak jak głupcy są nierozumni
Bo dość że sami w swym błędzie trwają
To jeszcze innych w błąd wprowadzają
Więc niechaj głupiec też mądrym będzie
Bo przecież mądrość moja jest wszędzie
Bo mądrość moja tu we wszystkim trwa
Więc także głupiec mądrość w sobie ma.
Prostak
Czemuż więc ja jej poznać nie mogę.
Bóg
Bo też wkroczyłeś ty na złą drogę
Z której nie rzadziej niż inni zbaczasz
I na złą drogę swą stopą wkraczasz.
Prostak
Wiem że słabości tutaj ludzkie mam
I pewnie wszystkich ich nie zwalczę sam
Więc Ty dopomóż mi Wielki Boże
Jeśli mi ciało pomóc nie może
Abym do grzechu ciągle nie dążył
I się w ciemnościach ja nie pogrążył
Tak jak pogrąża się ludzi wielu
Dążących tu do błędnego celu.
Bóg
Ja twoje grzechy wszelakie zmażę
Gdyż zaufaniem ciebie tu darzę
Więc swoje słowo w usta twe wrażę
I sprawiedliwą drogę pokarzę.
Aniołowie jin
Lecz kto się jarzma tego wykręci
Grzechy zostaną w naszej pamięci
I chyba nic mu już nie pomoże
Jeśli nie litość Twoja nasz Boże.
Aniołowie jang
Jeśli ty Bogu będziesz dość wierny
To będziesz jako Bóg Nieśmiertelny
Który na wszystko tobie pozwoli
Lecz wpierw posłuchaj ty Jego woli.
Prostak
Mogę otrzymać powyższą gażę
A może sobie tylko tak marzę
Dawniej i owszem marzenia miałem
Może się równać z wielkimi chciałem
Lecz czy ja teraz mogę być w stanie
Dobrze wypełnić takie zadanie
I czy w tej chwili wytrwać ja mogę
Aby wyruszyć w powyższą drogę.
Bóg
Dzisiaj nie trzeba zbytniego trudu
Aby dokonać małego cudu
Gdy Moja mowa w twej mowie będzie
To ją usłyszą ziemi krawędzie.
Prostak
Więc że mi powiedz co mam tu czynić
Kogo pochwalić a kogo winić.
Bóg
Ja cię na razie tu światłem czynie
Zaś kogo zechcę to sam obwinie
Będziesz ty światłem zapalającym
I ze snu śpiących tutaj budzącym.
Prostak
Więc proszę daj mi światło na drogę
Bo przecież ujrzeć sam nic nie mogę.
Bóg
Przecież Ja dawno już powiedziałem
I światło swoje ludowi dałem
Lecz ludzie gaszą światło to w złości
Tak jakby chcieli żyć tu w ciemności
Lecz ty posłuchaj co mówią święci
Resztę masz w sercu lub w swej pamięci
Więc daj to światło które jest w tobie
Wówczas zasłużysz ty światło sobie.
Prostak
Jeśli jak mówisz jest światło we mnie
To czemu nadal widzę ja ciemnie.
Bóg
Ty jesteś ślepy lecz sercem widzisz
Więc teologa nawet zawstydzisz.
Prostak
Ale czy znajdzie marna ma głowa
Twe wiekuiste i jasne słowa
I czy myśl będzie dość piorunową
Kiedy ją rzucę tu swoją mową.
Bóg
Ty nie zagaśniesz dla ludu licem
Bo w sercu swoim jesteś szlachcicem
Więc nie zagaśniesz jako ta szlachta
Której to sztandar podarta płachta.
Prostak
Lecz ten na płachcie tamże leżący
Wezmę ten sztandar bo jest świecący
Sztandar ten sługi jest błądzącego
Co szukał celu półszlachetnego
Na tym sztandarze jest (Częstochowska)
Królowa nasza i Matka Boska
Którą wysoko ludzie wynieśli
Bo aż do nieba nie tylko w pieśni
Nie na swym sercu ja Ją położę
Ale do serca swojego włożę
I niech się Słowo w mej piersi zrodzi
I niechaj z tchnieniem na świat przychodzi.
Bóg
I pójdzie ono po mrocznym świecie
Jako bezdomne lecz moje dziecię.
Prostak
Więc któż mu dom swój tu ofiaruje.
Bóg
Każdy kto słucha i go przyjmuje.
Prostak
Zemnie jest taki tutaj dogmatyk
Że się poruszam tak jak lunatyk
Lecz się postaram ja temu sprostać
By w świadomości ludzkiej pozostać.