Fabryka zapałek

[okipage]

znów słońce wschodzi za fabryką zapałek
tu dzień się zaczyna wcześnie rano
pracownicy tu raczej niereformowalni
rzadko czemukolwiek ulegają
woda, tlen, jedzenie i banalna erotyka
to jedyne ich bodźce zewnętrzne
rzadko wychylają łeb poza ten schemat
poza nim bywa niebezpiecznie
co jakiś czas w fabryce zmieniają się wytyczne
oni nic sobie z tego nie robią
nikt się przecież nie zna na zapałkach
ludzie i tak je przecież biorą
A ich oczy zmęczone, pełne bólu
Jakby o coś prosiły
O spokój, emocje, o heroinę
O to, aby podciąć im żyły



jestem zapałką ułożoną w pudełku
razem z innymi zapałkami
niemyślącą i bezwładna z bagażem upokorzeń
z konkretnymi zadaniami
Leżę stabilnie i nienerwowo
Jakby poza czasem
permanentny ból głowy i bóle stawów
są moim kompasem


gdy ogień jeszcze tlić się będzie
zamienimy na uśmiech tę energię
z całą resztą szerokich uśmiechów
staniemy w szeregu wiernie
z odciętym dopływem jakiejkolwiek wrażliwości
bez troski świata dookoła
będziemy dalej produkować zapałki
każdy na ile zdoła