Na rogu

[anja]

Sympatyczny wiersz, dużo w nim wspomnień i melancholii.

Jeżeli pozwolisz napiszę jedną uwagę, pozbyła bym się tego pogrubionego

oślepieni przez słońce i wiatr
drobią małymi krokami przez park
codziennie przylatują nad ten staw

cienie krzyczą: ach co za krzyk
mały kszyk nawet mówi że brakło
tych gołębi w Krakowie lecz jest kszyk

nie mogę teraz rozmawiać
wyjechałem na studia medyczne
halo