Zapewne zaraz rozpoczną się gromy na nierówną ilość sylab w poszczególnych wersach. Mimo tych uchybień postanowiłem opublikować tekst uważając, że zachowany został rytm w odczytywanym tekście, a to uważam za najważniejszą cechę.

.

#
Nadszedł wrzesień... Zieleń drzew rosą poranną obmyta,
wśród której przebłyskują gęsto płomienie czerwieni.
Wschodzące słońce; złota skała blaskiem jednolita
gra promienistą feerią barwy, pośród światłocieni...
*
W pobliskim stawie żabki chórem wieszczą ranek nowy.
Przeróżne ptactwo zbudzone promieniami słońca
już wesoło szczebiocze, szykując się na łowy.
Tak będzie trwać ich życie do samego końca.
.
Wokół stawu, pośród łąk porośniętych trawami
wnet rozpocznie się spacer wszelkiego stworzenia.
Dywany kwietne tkane kolorowo roślinami
kuszą nasz wzrok z oddali, mimo drzew półcienia.
.
Bociany już odleciały, pozostały gniazda
na bieżąco, przez ludzi tu reperowane.
Wśród społeczności wiejskiej wciąż nowe wyrasta
bocianie pokolenie - przez nich hołdowane.
.
Okoliczne pola złocąc swymi ścierniskami,
czekają teraz spokojnie nowego przeznaczenia.
Tu i ówdzie - znaczone rudymi barwami
rośliny okopowe - gotowe do zwiezienia.
.
Ze wzgórza, gdzie widnieje domek właścicieli
schodzi człowiek, spieszący do zajęć codziennych.
Jest on ważnym ogniwem pośród zdarzeń wielu,
wnosząc szereg poprawek, ponoć wręcz bezcennych.
.
My zaś, nader ostrożnie rządźmy owym światem;
cichsi i pokorniejsi wobec praw przyrody.
Nie bądźmy dla natury swoistym psubratem;
bo może nam zabraknąć powietrza i wody...
.

Posłuchaj @kiwi!!! - z takim właśnie zamiarem zbudowałem ten tekst, aby trzy pierwsze strofy wybrzmiały obrazowo, następne zaś trzy poprowadziły do konkluzji / morału, zawartego w ostatniej strofie. Jedynie ty i tobie podobni przyzwyczajeni są do wykonywania narzuconych przez kogoś form zachowań. Ja podążam swoją ścieżką i tacy jak ty mnie z niej nie zawrócą.
Zrozumiałeś wreszcie?!!!