Pejzaż iluminowany słowami

[tom_70]

Biel roziskrzona w słońcu tka przejrzystą szatę.

Światła i cienie, niemal płynnie sunące w głębię
samych siebie, prześlizgują się po lazurowym tle.

Gazowy neon, czyste niebo podkreślające ciszę,
rozciąga się do wielkości naturalnej.

Na radosnym grzebieniu fal, pienią się wody
rozgadane, które dojrzewają, lśnią i spadają.

Wkrótce wszystko ulegnie burzy, każda fala żyje śmiercią
poprzedniczki - kruchy jest pejzaż ich ślepej siły.

Słońce zasnęło i tylko ciała niebieskie, błyskające
w oddali - dopominają się o swoje nazwy.

[tom_70]

To jest impresja.
Wystarczy uruchomić wyobraźnię

[ElaM]

Chyba zwątpię w swoją inteligencję,bo za nic nie mogę wyobrazić sobie wody,która dojrzewa...

[tom_70]

To jest tak proste w odbiorze, że nie sposób sobie tego nie wyobrazić.

[member22]

Wiersz zmuszający do myślenia prawą półkulą mózgu, tą odpowiedzialną za abstrakcyjne myślenie. Aby go zrozumieć trzeba na chwilę zamknąć swą logikę, jeśli tak można się tu wyrazić. Obraz malowany słowem i to jakim słowem! Gratuluję Tom i życzę więcej takich poetyckich perełek impresyjnych. Pozdrawiam

[tom_70]

Dzięki member za tak miłe słowa.