Nie zapomnij mnie

[Vincenzo Medoro]

Nie zapomnij mnie
Stanąłem na krawędzi Życia
I ujrzałem wszelką Prawdę
Poczułem wtedy niesamowity ból i rozpacz
Potem już nic
Nie czuję już bólu, strachu ani pożądania
Moje myśli zostały wyzwolone
Teraz już wszystko rozumiem
To jest kres mej nędznej i jedynej drogi
Poznałem okrutne tajemnice Ludzi
Ludzi, którzy mnie zawiedli
Tajemnice zadające cierpienie niczym sztylety
Wiem, że mój czas dobiega końca
Więc proszę tylko o jedno
Kiedy Ty będziesz rozmyślać o Życiu
Nie zapomnij mnie

Ja będę wszędzie
Tam, gdzie tylko spojrzysz
Ja będę Wolny
Ty zaś pozostaniesz Niewolnikiem

Proszę
Nie zapomnij mnie

[member22]

Ja wiem że poeci to bardzo wrażliwi ludzie, a szczególnie wrażliwi na szyderstwo, zakłamanie i inne tego rodzaju krzywdy, których doświadczają od innych. Nie trzeba się jednak kierować aż takim pesymizmem, bo to do niczego dobrego nie prowadzi. Życzę Ci wiele radosnych chwil w Twym życiu, także tych z poezją. Kto wie kiedy przyjdzie ta właściwa wena i przyniesie ukojenie, spokój i pogodę ducha. Taką weną bym najchętniej obdarował każdego piewcę. Pamiętaj - prawdziwa poezja to nie tylko ból. Pozdrawiam