Zręby zarania

[adamadahp@gmail.com]

T Y sam wybrałeś tą Ziemię
w objęciach wód życia gdzie czas nie umiera
by zasiać ziarno celu i nadziei
w pielgrzymie,który mądrość Ci Twą zabiera.

w początku umieściłeś zachętę
w niepojętej rajskiej dobroci i miłości
by u stóp skromnej i niewinnej pigwy
powiedzieć : człowieku ! tutaj już nigdy !

A potem ?
Potem były słowa znajome :
B Ę D Z I E S Z !
Będziesz pracował,cierpiał i pragnął będziesz.
M O Ż E S Z !
Możesz być dobrym i złym możesz

Prócz tego jest radość jeszcze i smutek także
walczące razem jak żywioły wspólnie w parze.

A. . . nie zapytasz o miłość ?
Hm . . . Miłość
Miłość to pojęcie raczej pierwotne
Bo to jak starzec wpatrujący się w niemowlę
jak dziecko spoglądające w stronę matki
jak ojciec powracający do domu
to jak T Y . . . i . . . J A .


aDAM MAda[/size]

[member22]

Nawiązanie do Księgi Rodzaju dość niefortunne. Wiersz nie ma rytmiki. Nie wiem po co ta namiastka rymu którą w nim znalazłem. Utwór wymaga dopracowania. Pozdrawiam