Platonicznie

[krzys123456]

Pląsali - jak motyle w tańcu na łące,
rzucając spojrzenia i westchnięć tysiące
i bali się zbliżyć do ognia miłości,
by nie spalić skrzydeł w blasku namiętności.

Na boku płynęło prozaiczne życie,
gdy swoje spojrzenia wymieniali skrycie.
Tak trwają do dzisiaj, w stanie zawieszenia,
czy przetrwa ta miłość? spełnią swe marzenia?

[member22]

No i to właśnie moim zdaniem wada poezji rymowanej. Rymy zbyt proste, a czasem nieregularne. Ktoś mi kiedyś powiedział, że jest dzisiaj zapotrzebowanie na białą poezję. I po przeczytaniu tego utworu coraz bardziej zaczyna do mnie docierać, że ten ktoś miał rację. Temat bardzo trafny, ale obróbka troszkę zbyt infantylna i technicznie pokazuje ubytki w postaci braku zaawansowania. W wierszu powinien występować lekki kamuflaż i niedopowiedzenia, wtedy jest on ciekawszy do analizy, bo odkrywa się tajemnicę zawartą przez autora. Stąd moja uwaga. Ale pracuj dalej bo to prosta droga do sukcesu. Pozdrawiam

[Fred]

To nie jest wina poezji rymowanej, tylko kiepskiego warsztatu. Gdyby inaczej dobrać rymy, nie pisać pod rym, temat jest interesujący i mógłby być z tego całkiem dobry wiersz.

[member22]

Racja Fred, popieram.

[krzys123456]

Dziękuję za komentarze. Macie całkowitą rację. Próbowałem się zbliżyć trochę do poezji, ale zastosowałem zbyt dosłowne rymy. Człowiek siłą rzeczy, do tego co napisze podchodzi subiektywnie, dopiero spojrzenie z boku ujawnia błędy, ale właśnie po to jest to forum. Pozdrawiam cześć.

[Gryf]

Koledzy co mieli powiedzieć, to powiedzieli. Jeśli chodzi o samo ukazanie zielonej miłości, to faktycznie w ostatnim wersie dobre postawiłeś pytanie.
Poeta powinien umieć też obserwować życie inaczej niż inni, powinien dostrzegać w nim ukryte dla zwykłego oka piękno, to jest nasza rola.