Chandra

[krzys123456]

Doskwierają nam czasem, takie trudne dni,
bywa, że pod koniec gasnącego lata,
kiedy to natrętna myśl w głowie się tli,
a serce nierówno jak dzwonek kołata.

I ważysz wtedy swoje przedsięwzięcia,
ustawiasz na szali czyny za i przeciw,
wiedząc, że niektóre są nie do cofnięcia,
choć cały organizm twój wyraża sprzeciw.

Wtedy melancholia cię w objęcia bierze
i ciężko się robi na steranej duszy,
a myśli się szarpią jak w niewoli zwierzę,
zmartwienie i niemoc włos siwizną prószy.

Krzysztof wrzesień 2014

[tom_70]

Nie ma w tym wierszu (który z zamiaru miał być dwunasto zgloskowym, ale nie jest), co mogłoby się podobać. Treść jest na tyle niefortunnie napisana, że już po pierwszym przeczytaniu przychodzi ulga i ma się to szczęście, że to się już skończyło i nigdy się tutaj nie wróci.

[member22]

A ja na przekór widzę coś pozytywnego. Mianowicie utwór jest czytelny i napisany prostym językiem. Jest też łatwy do analizy i bardzo na czasie. Dlatego myślę że nie warto czepiać się szczegółów. Pozdrawiam

[krzys123456]

Dziękuję za komentarz Member, bo po komentarzu Toma można wpaść w jeszcze większą depresję. Pozdrawiam Krzyś.

[tom_70]

Nie miałem aż takiego zamiaru, żeby tak na ciebie wpłynąć. Wyluzuj.

hej!

[Gryf]

Witam, Krzysztofie nie jest zły twój wiersz, zawiera treść i jakieś myśli, to już dobrze.
Fakt, że napisałeś go prostym językiem, ale to nie przeszkadza. Troszkę go wygładź i będzie ok.
Sam ostatnio jestem w takim podłym nastroju.
Pozdrawiam.

[bronmus45]

Dobre i bardzo strawne. Zaczynam być fanem twoich wypowiedzi wierszem.