Jubileusz Tadeusza

[krzys123456]

Siedemdziesiąt lat skończył dziś mój brat.

Nie wiem, czy je przeżył,
jak sobie wymarzył,
bo niejeden zakręt
w życiu się przydarzył.

To jest naturalne,
raz słońce, raz chmury,
raz idziesz pod górę,
a za chwilę z góry.

Spójrzmy na to jednak,
z całkiem innej flanki
- nikt nam nie obiecał,
totalnej sielanki.

I żadne rejestry
i żadne annały,
spijać ptasie mleczko,
nam nie obiecały.

Najlepiej by było,
być pięknym i młodym,
na koncie miliony,
sączyć same miody.

Lecz niestety człowiek,
czy młody, czy stary,
najczęściej się musi,
z życiem brać za bary.

A siedemdziesiątka
to już taki wiek,
że niejeden przyjdzie
ci przyjmować lek

- i nie mówię wcale
tu o Viagrze
- chociaż także.

Drogi jubilacie.

Żyj sobie spokojnie,
rozwijaj swe pasje,
wiekiem się nie przejmuj,
bo to tylko CZAS jest.

[member22]

Jest to wiersz okazjonalny więc forma jego może być też okazjonalna. Więc moja ocena jest pozytywna, choć rym zbyt prosty jak na rasowego poetę. Pozdrawiam

[Fred]

Mam mieszane uczucia. Wiersz zbudowany jest z samych ogólników. Pasuje właściwie do każdego jubilata. Nie ma w nim ani szczypty indywidualności.

[anja]

Brat pewnie się ucieszył