Tryb drzewa | Tryb normalny

**anja** · 2014-05-11, 15:29:50

szarości moja o zmierzchu
w kącie pokoju schowana
godzino spokoju i wspomnień
czasie niezapomniany

szarości moja smutna
zza grobu się wyłaniasz
mocno oplatasz umysł
bolącą duszę osłaniasz

szarością jesteś na wieki
w sercu głęboko schowaną
utulasz moją duszę
głębokim szlochem targaną

11 maja 2014

Fred · 2014-05-12, 08:58:49

Szarość o zmierzchu to była kiedyś tak zwana "szara godzina", gdy nie zapalano jeszcze świec czy lamp naftowych, rodzina gromadziła się w obszernej izbie ,czy przy kominku, śpiewano pieśni, opowiadano legendy, toczono rozmowy. Szarość w nas, to smutek, brak nadziei, ostatnia strofa trochę zanadto patetyczna mi się wydała.

**anja** · 2014-05-13, 20:19:15

Właśnie mam takie godziny skulona w fotelu, w pokoju o szarych ścianach, ze wspomnieniami głęboko schowanymi w sercu

krzys123456 · 2014-05-14, 18:46:39

Aniu, wiersz rzeczywiście przygnębiający. Trzymaj się z dala od depresji.
Mojemu przyjacielowi, choremu na stwardnienie rozsiane, w końcówce wiersza tak napisałem:
Lecz pamiętaj zawsze o tym,
gdy cię chandra wredna zmorze,
że nigdy nie jest tak źle,
żeby nie mogło być gorzej.
Tobie tez to dedykuję.

**anja** · 2014-05-16, 09:49:02

(2014-05-14 18:46:39)krzys123456 napisał(a): że nigdy nie jest tak źle,
żeby nie mogło być gorzej.
Tobie tez to dedykuję.

Dziękuję