...........

[member22]

….........

Pod marmurową kopułą
Wzrasta niewidoma poezja
Przykryta spadającą łzą
Bardziej słoną od soli smaku
I bardziej gorzką od goryczki
To monolit zaplata palce
Zimne i owiane szronem
Za którymi kadr goni się z kadrem
A łuna zorzy oświetla pustkę
I gdzie ten arbitraż
Gdzie pohukiwania
Spadły już z piedestału
A nadal słychać bicie
Nieco oniemiałe

[anja]

No nieraz tak jest że poezja bywa niewidoma, jest słona i gorzka, bo wyrasta z serca które boli i przeżywa...