Prawda

[Mariola60]

Marzeń swoich i smutku się boję
Jak w farsie,twarz w fałszywy uśmiech stroję
Nie przykrywa on kłamstwa,nie chce oszukiwać
Chcę przed ludźmi ukryć,co z duszy wypływa

Po cóż im widzieć słabości moje
Po cóż okazywać melancholijne nastroje
Wiary we mnie nie ma ,że to zrozumieją
Słaba,nieporadną nazwą a może wyśmieją

Podnoszą mnie ku górze promyki nadziei
Serce ogrzewa,blaskiem tęczy się mieni
Bez niej byłabym jak kamienny posąg
Z nią skrzydła mi u ramion rosną

[Fred]

Wiersz chwilami ładnie płynie, trafnie oddając nastrój. Brak mi w nim trochę poetyckiego przetworzenia. Wypowiadasz swoje myśli zbyt dosłownie. Odnoszę wrażenie, że w niektórych momentach nadużywasz inwersji - czyli przestawiania wyrazów "aby się rymowało", co brzmi trochę nienaturalnie.
Czekam na Twoje następne wiersze.