Jak liscie

[Mariola60]

Już chłodno na dworze i dżdżyście
Wiatr odarł ostanie z drzew liści
Wirują powabnie i fruną wysoko
By z bliska się przyjrzeć obłokom

Wiatr psotnik przystanął na chwile
Opadły liście jak kolorowe motyle
Radosne,bo z wiatrem stawały w zawody
Doznały ulotnego smaku swobody

Przysiadły cichutko na alejce parkowej
Śniły swój sen o nocy majowej
Gdy wypełnione kolorem soczystej zielni
Wierzyły,że nic tego nie może zmienić

Lato minęło,świat przyodział szatę jesienną
Zabrał zieleń,ofiarując brąz ,złoto i czerwień
My liściom podobni,wznosimy się,spadamy
Chcąc jak najpełniej przeżyć,czas nam dany

[Fred]

Nie widziałem nigdy liści fruwających radośnie ku obłokom, zwłaszcza w dżdżysty chłodny dzień. Fruwając w poetyckich obłokach trzeba się mimo wszystko trzymać logiki.
Przemyśl to.

[anja]

Autorka buja w obłokach razem z liśćmi, taka jest natura poetów

[Fred]

Raczej próbuje bujać czytelników i to dość nieudolnie

[Mariola60]

Tylko nieudolność da się wyczytać.
Szybki powrót z obłoków na ziemię mnie spotkał.
Pozdrawiam :)

[Fred]

Nie przejmuj się Mariolu. Z czasem będziesz pisać coraz lepiej i mieć z tego coraz większą satysfakcję. Droga do doskonalenia swojego pisania nie wiedzie poprzez przyjmowanie ugrzecznionych pochwał za wszystko cokolwiek się napisze. Uwagi krytyczne może nieco na początku bolą, ale one są życzliwe i one Ci pomogą.
Powodzenia

[member22]

Wiersz trochę z innej strony pokazuje jesień, bardziej wesołej moim zdaniem. Utwór mówi o przemijaniu, przynajmniej to wynika z pointy. Nie mam aż tak krytycznych uwag poza jedną. Otóż czytając wiersz zatraciłem jego rytmikę, a taki układ treści raczej ciężko się czyta. Poza tym jest ok. Pozdrawiam

[Gryf]

Hej Mariolko, wiosna za pasem:-), to i będą radośniejsze dni.
Nie jest tak źle, pozdrawiam.