laleczka

[SzaryWilk]

trzeba wziąć się w garść jak pacynkę, kiwnąć palcem,
ukryć szramę na serdecznym.

pamiętam zimę, gdy rosła w tobie kulka,
szukaliśmy w kalendarzach i graliśmy w kolory
na oczy (moje, twoje), a wszystko co nasze
zaokrąglało się pomiędzy kieszeniami podomki.

rozkładaliśmy ramiona jak orły,
nasłuchując czy jutro też spadnie
śnieg. tatku, czy księżniczki zasypiają?
pytała

a potem przyszedł mróz i pękło we mnie drzewo,
zrosło się z asfaltem do żwiru jak rdza.
można tylko rzeźbić, dłubać świątki
myśląc czy wtedy był lód. szklić oczy.

Łódź 16.02.2008

[fenixferrum]

[list]świetne wiersze piszesz i świetnie piszesz ! chciało by się rzec, tylko czemu takie smutne i z taka porcją goryczy , ale widocznie ucho od tego dzbana się urwało , a ona, ta gorycz w nas zrodzona, wypływa świadectwem dla innych i jakby lżej... oczom błyszczącym ......

serdecznie pozdrawiam![/list:u]

[norbertus]

Tak bardzo mocno osadzone w egzystencjalnym bólu, który przewija się w nie pierwszym Twoim wierszu. jest to zrobione z takim zaczepnym zmuszającym do refleksji słowem. Pozdrawiam

[paola]

SzaryWilk napisał(a):tatku, czy księżniczki zasypiają?
pytała

a potem przyszedł mróz i pękło we mnie drzewo,

... aż trudno komentować...
Tylko czytać , a potem wziąć się w garść żeby nie myśleć o swoich pęknięciach,
szklić oczy...