Niekochane kobiety. Odrzuceni mężczyżni, (dwuwiersz)

[SzaryWilk]

* * *

Niekochane kobiety nie uśmiechną się w piątek,
nie zakreślą w kawiarni kilku serwet kwiatami
nawet śmieszna fontanna, kolorowa kroplami,
strugi swoje zabierze,
by nie zmoczyć im włosów.
Niekochanym kobietom dzieci płaczą zbyt często,
auto błotem kałuży nowe palto ubrudzi,
ciężka torba w markecie znowu pęknie nie w porę
i wysypią się myśli
zapomniane wieczorem.
Ale listy napiszą do przyjaciół lub matek,
okularów nie zgubią, zamkną okno przed burzą,
stare hasła przepiszą do najnowszych krzyżówek
i zjadając garść wiśni
będą tęsknić za latem.


------

Odrzuceni mężczyźni mają dalej do domów.
Nie wyleją herbaty, nie przydepną sznurówek,
gestem sennym jak ptaki, wtulą głowę w ramiona
wszystkie schody policzą
idąc noga za nogą...
Odrzuceni mężczyźni znów przytyją za dużo,
wieczór palce im sklei do pilota z plastiku,
albo nocą bez krzyku
gdzieś zapłacą za miłość
i obudzą się rankiem przed wołaniem budzików.
Zadumani i ważni zwiążą usta krawatem
Strzepną pyłek z dmuchawca,
który w palto się wtulił
i pomarzą by wtopić w kawiarnianą witrynę
błysk zrodzony wspomnieniem
śnieżnobiałej koszuli.


Łódź 27.04.2007

[Guest]

Masz rację Ninoczka..zabrakło odwagi.Wspaniały wiersz Robercie-trafne spostrzeżenia ujęte w dwuwierszu :brawo:

[czardasz]

niekochane kobiety sa jak jesienne drzewa w listopadzie bez lisci szare płacza deszczem
niekochanimężczyźni zamlnięci nad kuglem z piwem zatapiaja smutek
Robercoe tylko Ty potrafisz tak pieknie napisac i dzieki Ci za ten dwuwiersz

[evionnaz]

Ktoś kiedyś pięknie napisał:

ta jedna chwila dziwnego olśnienia
kiedy ktoś nagle wydaje się piękny
bliski od razu jak dom kasztan w parku
łza w pocałunku
taki swój na co dzień
jakbyś mył włosy w jednym rumianku
ta jedna chwila co spada jak ogień

nie chciej zatrzymać
rozejdą się drogi-
samotność łączy ciała a dusze cierpienie

ta jedna chwila
nie potrzeba więcej

to co raz tylko – zostaje najdłużej

Tej jednej chwili czekają niekochane kobiety i odrzuceni mężczyźni
żyjąc swoim zwyczajnym, codziennym życiem .

[paola]

Tak, masz rację, Ks. Jak Twardowski pisał o zwyczajnych, niezwyczajnych sprawach prosto z serca i czytać go będą pokolenia. Dobrze że inni potrafią równie pięknie...

[Mikoku]

Miłość jest w każdym z nas,
tylko tego nie dostrzegamy,
akceptacja samego siebie
pozwala spojrzeć na życie
z innej perspektywy...
Każdy z nas jest kochany,
a jeżeli nie, to nie była
to prawdziwa miłość...

[mystery]

Samotność, ,,,temat zbyt poważny by nie powiedzieć ...nieszczęśliwy...ale moim zdaniem jest stanem z wyboru i zamknięcia się w sobie i pewnego niechciejstwa... a przecież wystarczy chcieć nie być samotnym ...no i trochę odwagi i wiary w siebie w innych...

[staszek]

Swietny wiersz

[misery]

Ninoczka napisał(a):nic dziwnego,
że do komentowania może odwagi brakować!

...zgadzam się... trochę mam sama dylemat, bo - tak to mąrdze i pięknie napisane i niby o każdym z nas, ale - bez jakichś stereotypowych uogólnień, bez banału...to robi takie wrażenie, że - zwyczajnie brakuje słów.

[SzaryWilk]

Serdecznie dziękuję
Pozdrawiam R.

Pees.
Wygospodaruję kiedyś trochę czasu
poczytam i napiszę komentarze do Waszych wierszy

[Guest]

Nareszcie Robert sie pokazał Oj aby tylko to nie były obiecanki-cacanki ;-)

[paola]

Kiedyś )) oby nie trwało wiecznie.
Również pozdrawiamy ciepło, wręcz upalnie!

[SzaryWilk]

Dotrzymam słowa

[fenixferrum]

pięknie to napisałeś

pozdrawiam!

[tom_70]

Zanim coś o wierszu to zapytam autora,
co to jest dwuwiersz?

[member22]

To święta prawda, że człowiek do życia potrzebuje miłości, bo bycie niekochanym i odrzuconym zdecydowanie nam nie służy. Można więc stwierdzić tutaj że zostaliśmy stworzeni do wielkiego uczucia i partnerstwa. Autor poruszył bardzo ważną kwestię, wiersz w obydwu odsłonach może się zatem podobać. Pozdrawiam