O ODKUPIENIU

[paola]

O ODKUPIENIU

przyszli na ten świat z zamkniętymi oczami
było południe DRZEWO dobre wiadomości
ukryło przed światłem ziemi
a oni szukali ziarenek obejmując pień
ramionami wtedy jeszcze
nie znali języków obcych

poszli w kierunku dzikich plaż
jeszcze stron świata nieznanych
jedynie lipa w czarnym
lesie osiadła
i wkrótce zakwitła trójniakiem

zrozum ich Panie

kwiaty na piersiach wyhodowali
by wyrwać podszept z pułapki ciszy
sprzedać przed zimą nadmiar za grosze
na plażach białych wytańczyć bluesa
bo nie poznali prawd wegetacji
nawet nie czuja rytmu przypływu

co mieszka w muszli
wspomną niekiedy cierpki smak
wina w szklankach zbyt małych
a już czołem znaczą ślad na korze
bo lipa
skrywa tajemnice odkupienia

[norbertus]

Lipowy krzyz odkupienia i zbawienia. Ostatnio jakoś mi taki obraz gdzieś na rozstaju dróg utwił w pamięci. Mocny wiersz w swojej wymowie. Pozdrawiam

[Mikoku]

Ile prawdy w słowach,
gdzie znajduje się odkupenie,
gdyby tak mogło schować się
w konararach drzew,
jak prosty byłby ten świat.
A prawda dotyka zazwyczaj boleśnie,
gdzie cierpienie przeplata się
ze słowami skruchy...