Pachnidło

[Ginsana]

Pachnidło
Autor: Süskind Patrick
Tytuł oryginalny: Das Parfum Die Geschichte Eines Mörders

Autor Süskind Patrick - jest pisarzem niemieckim , z wykształcenia historykiem. Książkę wydał w 1985 roku. Okazała się bestsellerem. Na podstawie powieści nakręcono film “ Pachnidło”, który również nie schodzi z TOP listy.

Cofnijmy się zatem do początku książki, kiedy to poznajemy głównego bohatera Jeana Baptiste Grenouille w osiemnastowiecznym Paryżu, jest rok 1738.Od chwili narodzin był inny. Odrzucany, budzący strach, upokarzany, prowadzący zwierzęcą egzystencję. Posiadał jednak bardzo ważną zaletę, potrafił przetrwać. Odbierał świat poprzez zapachy. Uczył się je odróżniać. Jego życie, to doznania zapachowe. Czuł więcej niż przeciętny człowiek, ale przy ubóstwie słownictwa nie potrafił tego określić.
Jest to powieść o geniuszu, który ma fenomenalne zdolności olfaktoryczne/ zapachowe/, a sam nie posiada żadnego zapachu, jako człowiek. Od chwili narodzin przechodzi kolejne etapy życia w poszukiwaniu zapachów/ poznawanie, rejestrowanie, katalogowanie ich w sobie/, by z czasem zacząć szukać i stworzyć różne zapachy człowieka, a skończyć na połączeniu zapachów, by osiągnąć swój cel , czyli zapach idealny /władzy nad ludźmi /.Jego marzenie – technicznie zapanować nad zapachem- posiąść go.
Droga, która wybrał kończy się morderstwami, młodych, pięknych dziewcząt w wieku 15 lat. Tak do końca nie rozumie, że czyni zło. Te dziewczęta są tylko dla niego instrumentem do osiągnięcia tego co zamierzył.
Czytając książkę miałam bardzo duży problem. Moja wyobraźnia odmawiała współpracy, ponieważ zastosowałam nie tę kolejność co trzeba. Najpierw obejrzałam film, potem dopiero przeczytałam książkę. Gotowe obrazy z kadrów filmowych na siłę wpychały się w moje postrzeganie tego, co czytam. Zgubiłam to gdzieś w połowie czytania.
Książka odpowiedziała mi na pytania, które sobie zadałam w czasie oglądania filmu/ raczej źle odebrałam film/. Dopiero podczas lektury doceniłam wielkość tej powieści. Opisy pozyskiwania “ duszy kwiatów” są dla mnie wręcz fenomenalne. Czytając zdałam sobie sprawę, że w sumie my też żyjemy w królestwie zapachów. Tylko nie zawsze zwracamy uwagę na to, co czujemy na co dzień. A tak naprawdę wszystko wokół nas pachnie. Niektóre zapachy zapamiętujemy do końca życia, choćby zapach babcinej kuchni, ciepłej dłoni matki, narodzonego dziecka, pierwszej miłości , czy specyficzny zapach biblioteki. Tych zapachów jest wiele i w sumie też mamy je gdzieś w podświadomości poukładane i zweryfikowane. W filmie odebrałam głównego bohatera, jako psychopatę z urodzenia, w książce było mi go żal. Tak sobie pomyślałam, gdybym przeszła przez takie piekło w dzieciństwie, też bym pewnie została psychopatką. Oczywiście nic go nie usprawiedliwia. Główny bohater jest człowiekiem bez morale i tu aż się prosi zastosować znane zdanie” “ do celu po trupach”.
Powieść mnie urzekła. Co nie znaczy , że nie było w niej słabych stron i niejasnych np. na egzekucję pojawia się z flakonikiem pachnidła i pięknie ubrany- kiedy, skąd i jak mu się to udało ?Nie znajdziemy tego. No i zakończenie jest trochę udziwnione – kanibalizm w imię miłości ? Dla mnie osobiście totalna bzdura. Ale taka była idea autora książki, tak więc przyjmę to z przymrużeniem oka. W sumie czyta się dobrze. I polecam przeczytanie “ Pachnidła”.Tylko, że gdyby ktoś mnie zapytał czy poczułam zapach podczas czytania? Odpowiem niestety nie. Coś co jest tak bardzo lotne czy też efemeryczne nie sposób opisać, można tylko pokropić chusteczkę, pomachać nią i wgłębić nas zmysł powonienia w dane pachnidło.

[Ginsana]

ewetka napisał(a):Dzięki za przekazanie swoich odczuć po lekturze Ja książki jeszcze nie zdobyłam,ale z obejrzeniem filmu wstrzymałam się, tak jak radziłaś

To dobrze Ewuniu trzeba zachować kolejność