Dziecięca dorosłość

[male_p]

w tramwajach codziennie słyszę dzieci
i harmonie z kubeczkiem plastikowym
proszące o grosz jałmużny
rodzice żerują czy słuszne
po klawiszach
z trudem płyną palce

odebrane dzieciństwo
zmuszanie do zarabiania
by coś zjeść w domu
każdy grosz oddać trzeba
wartość każdego dnia mierzona monetą
płaczem nie wzrusza
wieczorem padają zmęczone
rozliczaniem z pieniędzy

chleb rodzeństwu
choć oczy roziskrzone głodem
dzienna „norma” wódka
i na kolację ze smalcem chleb
nadwyżkę ukryje gdy zarobi mniej na jutro
chłodna kalkulacja
dalej gra choć palce marzną
a oczy groszem rozochocone

szare twarze w powadze dorosłości
życiem zmęczone
dzieciństwo dawno zapomniane
zabawki uśmiechy plac zabaw
kim są ludzie co własnym dzieciom
zgotowali taki los

[anja]

kurcze, kiedyś w ogródku barowym jedliśmy obiad, między stolikami chodziła kobieta z 7-letnim dzieciem i zabierała to co inni nie zjedli, druga dziewczynka 12 letnia stała obok - wstydziła się.

[Guest]

Zmusiles mnie tym wierszem do zastanowienia...dac pare groszy czy nie dac

male_p napisał(a):odebrane dzieciństwo
zmuszanie do zarabiania

:-( SMUTNY WIERSZ ALEZ ILE W NIM PRAWDY

[norbertus]

Smutne ale prawdziwe, często doświadczam tej rzeczywistości młodych ludzi. Pogubiony świat w tym śiecie dzieci i zarazem już nie zabrano usmiech z oczu. Dobrze to oddałeś. To jest protest i dobrze, że o tym piszesz. Pozdrawiam