Gdy widzę

[Grześ]

Gdy widzę Twoją dłoń nieśmiałą
Zaraz wędruję do nieba
Bo ono tak bardzo by chciało
Wędrować tam gdzie trzeba

Gdy widzę Twe oczy zachwytu
Siła gdzieś jakaś mnie wspiera
Wynosi w nieboskłon błękitu
I oddech mi z piersi zabiera

Gdy widzę Twe usta pachnące
Chęć we mnie wzbiera zawodnia
Wpić się w słodycze ich rwące
Chłonąć rozkoszy ich ognia

Gdy widzę Twą kibić nadobną
Tak cudną jak niebo z gwiazdami
Myśl sama błądzi podobno
Byś była wieczności latami

Gdy widzę wezbrane uczucia
Radosną tą rzeką płynące
Nie pomnym myśli swych snucia
Na wszechświata kwiecistej łące

Gdy widzę dreszcze tęsknoty
Czekanie wielkiego spełnienia
Nie ważne są życia kłopoty
I nie ma w nich nawet cienia

[anja]

Ładnie o miłości :brawo:

[Guest]

Przyznam Grzesiu, że lepiej mi się czyta twoje satyryczne erotyki.

To jest nawet fajna w treści ale jednak rymowanka.
Przede wszystkim - anafora jest wspaniałym środkiem artystycznym ale powtarzana w kółko przez sześć zwrotek staje się nudna i banalna. Banalna jak rymy, którymi ozdobiłeś tekst.
Kilkakrotne wahnięcie rytmu i zwroty typu

Grześ napisał(a):wieczności latami

oczy zachwytu

nieboskłon błękitu

Już niewiele wierszowi zaszkodzić mogą.


Bez obrazy - nie ma wiersza!
Ale za to chyba mam wroga ;-)


Pozdrawiam :-)

[Guest]

Gdy czytam taki wiersz to pycho mi sie śmieje :brawo:

[Grześ]

Adinemusia nrawi wtoromu niet
hm
czto by tu zdiełat?

pozostaje mi proza
albo muzyka

[anja]

nie panimaju
łot
warum

[Sarmata]

De nada

[anja]

Odkopuje stare rzeczy, a ten wprawił mnie w drżenie serca brrrrr