Moje rachuby

[Owsianko]

Moje rachuby

Nie wiem jakim to sposobem
rozbrykuje się we mnie
by wyszarzeć w dzień
na nikłe pokrótce
na darmo
na tycio
na zranione gratis
wybijając z jawy
pokasłując w mrok
postępuje w sen
ta chwila nie dość miła
ten czas nieuleczony
co boryka się w sen
co we mnie trwa
i ciupasem rwie

Więc jutra nie będzie tak jak dzisiaj sporne!
bo psy się pospały a jaworek zdechł
bo nic tu po mnie i nie pora mi być
jedną nogą na zepsutym świecie

...bo tyle mam w sobie do niewysłowienia
i tyle mi sensów bełkocze nonsensem
jakbym to wiedząc nie wiedział kim jestem
I tyle mam w sobie niewątpliwości
zażartych rozmów ze świtem do tyłu
że kiedy za psi grosz potoczysta gnida
lepi koboldy z przywiędłych uroków
układam biedy jednakowo marne
uględzam słowa rozbestwione zgiełkiem
ścigam iluzję własnego ogona
a byt z odbytem skrobią sobie pięty

Gdzie jest ten bezkundli czas
Tak rzewnie staromodny
Że zetlały Norwid nie kipi na bruk?

[Guest]

Witaj Owsianko!
Zacząłeś mocnym uderzeniem.No to mocno się temu przyjrzałem.


Peel ma problem, noc jest jego czasem, który szarzeje rankiem.
Większość z nas to ma! Chyba to wino pite pośród nocy nadaje realny byt zapisanym karkom.
Bardzo interesująco opisujesz walkę bytu z odbytem. Zupełnie jakbyś chciał napisać "wszystko jest gównem! Gównem najwyższej jakości".
Skąd my to znamy?

Bardzo wymowny w trerści wiersz. Nie myśl jednak, że ujdzie ci na sucho.

To bezspornie wiersz biały.
Może bezspornie, jednak ja się będę spierał.
Użyłeś w nim trzech znaków interpunkcyjnych. Po co?

I chyba "to" w pierwszym wersie zbędne.


Poza tym

JEST WIERSZ!!!!


Pozdrawiam!

[Owsianko]

skaranie boskie, dzięki! Czuję się pokrzepion na upadłym duchu

pozdrawiam z czołobitnym przytupem