Bajeczka o królewnie (wersja dla dorosłych)

[Grześ]

W pewnym mieście gdzieś w oddali (kilometrów już nie zliczę)
w wielkim zamku zamieszkali - cna królewna z królewiczem.
Że wart tego opis służę, co piękniesze karty zdobi
Ona jakbym widział różę, On niejedną przyozdobi.

Piękno radość i uciecha miała w tym pałacu spania,
nawet dziwi tutaj Grzecha i pobudza do działania.
Zatem tej królewny wdzięki stale były wokół w cenie,
zaś królewicz - malowanie - często dbał o przyrodzenie

Ta sielanka nawet spora wręcz budziła zazdrość w koło
każdy obcy król czy wieśniak ciagle marzył niewesoło.
Jak tu zdobyć jej spojrzenie, co radości jest przyczyna
jak też wtulić sie w jej wdzięki aby znaleźć w nich swój finał

Piękno, piękno nieskończone - tak wołały wszyskie panie
patrząc sobie w królewicza, (może by ochote na nie)
miał nadobny - jak to zdziałać by choć chwilkę ot cupcinkę
rzucił oczkiem lub całuskiem. Tak wołały - choć niejedna tylko kluskę
w lustrze konterfekcie własnym miała krzynkę.

Jesli bajka wciągnąć szerze może Was to ja z ochotą
dalszy ciąg napisze łacnie - bo to wszystko jest jak złoto

cdn???