Liść

[male_p]

gdy patrzył na wędrowców z góry
zielony ponad ich głowami
na wycinki
gdy leciały wióry
a głos pił mieszał się ze słowami

widział idących kochanków wtulonych
gdy krokiem równym szlak przemierzają
mimo zmęczenia rozpromienionych
co do końca drogi się
wzajemnie wspierają

kłótnie też mu obce nie były w tej ciszy
wyprawa różne emocje wyzwala
las ponoć nie ma uszu
– nie słyszy
swym urokiem nie każdego zniewala

nie każdy się pięknem zachwyci
choć widok ze stoków gór – bajka
za gardło krajobraz nie chwyci
tak jak wieki temu
samotnego grajka

widział grupy młodych ludzi
którzy za nic przyrodę mają
chociaż wspinaczka
ich nie trudzi
ślady na trasie wciąż zostawiają

od pączka aż po w dywan wpleciony
niemo obserwuje
– takie zadanie natury
pod nim wędrowców szlak ułożony
przegląd ludzkich emocji i kultury