Eutanazja

[misery]

Eutanazja

kreska ze stołu, kreska na ścianie
wypełniony brakiem treści dzień
z tej samej gliny
co Wczoraj (i Jutro, zapewne)

jak dziecko, które zna tylko jedną melodię
niezdarnie, pomimo gorzkiej rutyny
wypełniam ciszę wciąż tym samym
zestawem fałszywie brzmiących litanii

a za oknem jest świat
za oknem jest życie
za oknem jest Droga
w dół. Trzynaście pięter

prosto w chłodne objęcia asfaltu
ale zbyt trudno podnieść się z łóżka
miękkie, do przesady dosłowne są objęcia
bezsilności. W poczekalni

moje dzieci, nieudane marzenia
jak popękane wydmuszki.
inkubatory martwych piskląt
pod powiekami. Chciałabym utonąć

ale organizm nie toleruje
wilgoci. Lepkie myśli drętwieją
z kroplówki sączy się piasek
znieczulenia zawiodły

moja nadzieja domaga się
eutanazji -
przerosło ją dozgonne
niespełnienie