pani jesień

[minawia]

płaszczem z mgieł się odziała
i stąpa po swym dywanie
a zza chmur
słoneczko wyjrzało
z nieba uśmiech posyła
złocienie odbija blaskiem
ciepłego liści szelestu
grzeje stopy oddechem
chyba się w niej zakochało

pocałunek ze słońcem
urody dodaje
pięknością maluje
pola łąki gaje
wciąga w tę krainę
wszystkich zakochanych
czerwienią otula
z zieleni dojrzałą


tak , teraz to jest TO :!: