Kodeks miłości

[Interpelacja]

Witam serdecznie Was wszystkich a szczególnie Małe_p, które tu na mnie czeka...Gdyby nie to. że czeka chętnie wywinęłąbym się z odpowiedzi...a tak mi nie wypada...

Osobiście mam inne podejście, dla mnie to przesada i popieram Ewę....
Już przy drugim punkcie kłóci się ten kodeks z moją wizją miłości....

Ninoczka napisał(a):Uważać za nieszczęście przebywanie z dala od przedmiotu miłości

– toż to niewolnictwo, zatracenie siebie, uzależnienie, zachwianie własnej tożsamości i indywidualizmu...Poza tym nie wyobrażam sobie przebywać cały czas razem – to prowadzi do monotonii i nudy.

Ninoczka napisał(a):ponieść śmierć, byleby tylko być blisko ukochanej istoty.

- dla mnie kolejny nonsens - utrata kontroli nad własnym życiem

Ninoczka napisał(a):Starać się jej podobać

czyli grać i udawać??? Moim zdaniem wystarczy tolerować, akceptować, po prostu polubić te wady i pokochać zalety

Ninoczka napisał(a):Często płakać: z dala od niej - z tęsknoty, przy niej - z radości

a czemu nie razem płakać, pokonywać słabości i razem się cieszyć??

Ninoczka napisał(a):Wierzyć jej we wszystkim i pragnąć, aby wszyscy wierzyli

Wierzyć we wszystkim – czyli bezgraniczne zaufanie, bezwzględne zaufanie - może Was to oburza ale to dla mnie kolejna głupota.
A tak w ogóle: Czy jest taki człowiek, który nigdy nie zawiódł choćby w najmniejszym stopniu niczyjego zaufania?? Czy ja jestem takim człowiekiem? (oczywiście to pytania retoryczne)
Owszem uważam, że zaufanie jest bardzo ważne ale należy ufać... i mieć otwarte oczy.

Jedynie to ostatnie jest do przyjęcia....choć też nie do końca...
W 12 punkcie wyrzuciłabym słowo służyć. Po prostu być wobec drugiego bezinteresownym i nie oczekiwać żadnej nagrody.
Tyle... Ponadto to tylko moje zdanie..