Kolejne lato odchodzi

[Ginsana]

jesień nadeszła tak nieoczekiwanie
nie pukała w drzwi ni okiennice
nie zaglądała szparami

zawstydzona przemknęła ulicami miast
gubiąc na skwerach i parkach liście

koloru nie żałowała – poza zielonym
odziała naturę w szatę złocistą
skrapiając mokrymi perełkami
to co ludzie nie zdążyli schować

bordowe drzewo za oknem
nie szumi już tak wesoło
drżące i nagie kwili żałośnie
smutnie schylając gałęzie

w tym moje myśli smętne
takie zadumane i zdziwione
w resztkach promieni słonecznych
liczą kolejny dzień miesiąc rok

chciałoby się szpetnie zakląć
znajdując w sobie więcej godności
nie bać się siwych włosów
ani kolejnej zmarszczki