Służba Wojskowa

[BardzoGruby]

Dla człowieka dobra każda jest rzecz nowa,
No może jedynie nie służba wojskowa…
Bo w wojsku fala bezwzględnie brzegi rwie,
Brzegi pełne „kotów”, każdy z nich to dobrze wie,
To wie i rozumie każdy w tym poborze,
Bo na kompanii nikt Ci nie pomorze,
Młodzieńcy różni mocno się starali,
Na wszelkie sposoby defekty wymyślali,
Jednakże niestety – przeznaczenia nie oszukasz,
Myślał pewnej nocy dziewiętnastoletni letni Łukasz,
Dostał tego dnia na WKU wezwanie,
Pomyślał co się stało – już się nie odstanie,
Rano wstał, gdy kur zapiał na polu,
Wziął sznur i chwilę później wisiał na żyrandolu,
Nie wszyscy jednak się na to odważyli,
Poszli do jednostki i już nigdy nie wrócili,
Lecz przypływ rzeki do wspomnianych wcześniej brzegów,
Może Ci przynieść wojskowych kolegów,
Oni będą przy tobie w każdej życia chwili,
Zwłaszcza gdy poprosisz by się z tobą napili.
Krótki wiersz ku przestrodze o powracającej obowiązkowej Służbie Wojskowej.