Samotność

[ZnamCięNaWylot]

Życie moje dopadła ona
Do destrukcji jest stworzona
Zaskoczyła mnie tak nagle
Aż poczułem nóż na gardle

Chwila... to nie była chwila
Już dawno się we mnie zasiedliła
Była cudowna, wręcz wspaniała
Dawała mi wiele, dużo obiecywała

Szybko stała się moim zapomnieniem
Moich marzeń odzwierciedleniem
Bez zastanowienia się w niej pogrążyłem
Tyle spokojnych chwil z nią przeżyłem

Bardzo daleko ją ze sobą zabrałem
W podróży życia jej prawdziwą twarz ujrzałem
Odebrała mi serce, mą dusze
Złudna radość zmieniła się w katusze

Ja to Ona, Ona jest mną
Wszystkie myśli ciągną mnie na dno
Czuje to... czuje jak tonę
Czuję jak bym zaplątał się w zasłonę

Krzykiem próbuje się od niej uwolnić
Próbuje negatywny wpływ spowolnić
Nikt nie słyszy jak wołam pomocy
Mam już dość tych nieprzespanych nocy