Walka miłości

[Fifi2000]

Otwarcie drzwi samotności
Dopuszczenie jej wstępu do kości
Okrywa błotem i gliną
Źrenice stające się padliną
Piękno przestaje istnieć
Uczucia gasną bezpowrotnie
Serce z miłości zaczyna topnieć
By już zupełnie nieistotnie
Żyć w ulu organów niezauważone
Jak reszta serc w haosie pogrążone
Nadzieja błyszczy ponad wszystkie żale
Miłość jest dziś największym brutalem
Wojska wytacza przeciw złemu bliźniakowi
Zadaje cios niczym Bóg Abrahamowi
Lęk ugina się pod potęgą
Już wie, że bracia nie ulegną
W ostatniej chwili wytchnienia
Ucieka zgodnie z wolą wyższego sumienia
Laury dziś uczuciom przypadną
Ojcu i matce miłości
Samotność jest zwierzyną stadną
Bez innych boskich doznań
Jest już tylko jak nieme radio
Miłość więc wiarą swą
Przezwycięży wszystko
Najczystszą grą