stutthof

[Gryf]

ziemia naznaczona żalem i cierpieniem
słucham szeptów śmierci los niesprawiedliwy
stojąc u bram piekła wolność utracili wobec prześladowców byli spolegliwi

matkom oszalałym dzieci odebrane
ich wątlutkim ciałkom żyć nie pozwolono
stłoczeni w barakach mężowie samotni
za drutem kolczastym nie pomogą żonom

pory dni płynących baty odmierzały
krzyże zakrzywione nowej wiary buta
kara powszechnością zamiast kromki chleba
za inne korzenie czekała pokuta

zmarli z wycieńczenia lub zakatowani
poskręcane ciała piece pochłonęły
czarny dym pamięci wiatr wysoko niesie
niewinne marzenia w ogniu już spłonęły

ziemia naznaczona spopieloną prawdą...

---

W czasie wyjazdu wakacyjnego byłem w Sztutowie...
Wstrząsające miejsce.