droga krzyżowa 44

[Gryf]

szepczą gruzy milczą ptaki
to są ruiny stolicy...
raj utracony
raj podpalony

wśród zgliszczy twe święte ciało
drogę krzyżową zaczęło
upadłeś ciężko raniony
z wysiłku ramiona mdleją

weź swój karabin idź dalej
cierniowy włóż chełm na skronie
wybaw nas w chwale historii
choć dziś we własnej krwi toniesz

bezbronna matka umiera
jej syna już nikt nie słyszy
złożony we wspólnym grobie
wsłuchany w smutny szum ciszy

daj mu wieczny spoczynek
on wybrał swoją drogę...