Nokturn

[PoeticaVulgata]

Zanurzam się w ruczaju
Mych reminescencji
A zegar wstrętny zmierza
W kresy egzystencji

I myśl ma nieprzychylna
Dno grobowca ścieli
Antropomorficzna
Bestia kwiat mój pieli

A w głębi mózgu kory
Mych synaps poplątanie
Jak peruwiańska kurwa
Egzotyk ryje banie

O nocy ma przecudna!
Co w podróż mię zabierasz
Co złej degrengolady
Zatęchły grób otwierasz

Ty pęta czerstwe zrywasz
Najpierdolniejsze sznury
I epifania moja
Pozwala skrobać bzdury

A świt sążnisty karci
Sterane me sumienie
I znów kaganiec wciska
Na moje przyrodzenie

I bajroniczne pieśni
Życia powszedniego
W swym tonie minorowym
Wkurwiają na całego

Więc inkaust czarny biorę
Bluźniercze linie kreślę
I w matni tej skurwiałej
Przewracam się na krześle