Psalm 151

[Spiritus]

To znowu ja.
Coś takiego dzisiaj wyskrobałem.

Ogólnie, warto się wczytać w tekst, bo w założeniu ma to być coś w rodzaju szyfru. Może tego nie widać, ale tekst odnosi się do ostatnich wydarzeń na świecie.

Psalm 151

Pan jest moim pasterzem,
Nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć
Na tarczy wrogiego
Goliata, splamionej krwią niewinnych.
Prowadzi mnie aż
Do domów przyjaciół,
Skąd jak spłoszony ptak
Odlatuję w strachu.
Rani moją duszę od strzał w nią wbitych.
Ale ja się wiodę
Dobrymi ścieżkami,
Wybierając drogę
Wyłożoną łzami
Przez wzgląd na imię człeka prawego.
I chociaż idę
Ciemną doliną
Zła się nie ulęknę,
Bo prawda jest ze mną.
I póki płonie przymierze Noego,
Tak i serce moje płonie żarem wiekuistym.