Słyszalne tylko nocą

[Krysa]

(Za oknami tylko noc
i gwiazdy
i ona, chowająca się za mgłą, za zakamarkami umysłu
szuka)
Jesteś jeszcze?
Odezwij się czasem
Bo ja sama boję się, że to nie ty
że nie istniejesz, nigdy nie istniałaś
Ależ moja droga, jeśli mnie nie ma
to i Ciebie brak.
Owszem, części brak
Ale czy to prawda?
Znikam nie mając pewności czy
kiedykolwiek się pojawiłam
Ależ jestem i ty jesteś
Chowam się czasem, gdy mnie nie potrzebują
Ach! Zawsze potrzebują!
...ale nie zniknę dopóki mnie nie zniszczysz, nie wyrzucisz,
nie wypędzisz ze swej głowy
Nie pozbędziesz się mnie tak łatwo
To nie w Ciebie wątpię, lecz we mnie
bo gubię się sama w tym chaosie
Wierzę w ciebie nawet jeśli ty w siebie nie wierzysz
Bronię twoich poglądów nawet jeśli się z nimi nie zgadzam
Wtrącam, kiedy się mylisz
I ufam, i troszczę
nawet kiedy ty sama sobą gardzisz
Wdzięczna jestem, doceniam i dziękuję
Proszę zatem o jedną radę
Radę? To nie o radę prosisz
Co masz na myśli?
Znam cię jak niemal nikt,
znam twe myśli, twe troski
Powiedz mi zatem...
Mimo, że jesteśmy jednością to akceptujesz tylko mnie,
Krysę,
która, twoim zdaniem, jest lubą ukochanego
która, twoim zdaniem, jest za sprawą naszego jestestwa, naszego bytu,
która, twoim zdaniem, jest pozytywną częścią ciebie
która, twoim zdaniem, jest jedyną akceptowaną częścią ciebie
(Odpychasz się od ścian, uciekasz przed głosem
ale nie ma dokąd uciec, nie ma dokąd uciec przed umysłem
zanim sam siebie rozdrapie do krwi)
Mimo, że jesteśmy jednością, akceptujesz tylko tą,
którą stworzyłaś w zakamarkach umysłu,
którą w głębi duszy uważasz za zmyśloną.
(Upadasz
Krzyczysz
Krzyczysz jak jeszcze nigdy w życiu nie krzyczałaś)