***

[lio]

Ten wiersz to raczej manifest Ateisty w dobie bezkarnej hegemonii Kościoła Katolickiego, interpretacja jest dowolna. Aczkolwiek nie miałem w zamyśle zastosowania zbędnego pretensjonalizmu i rozżalenia. Teodycea nie jest mi obca i to bardziej nawiązanie do tego pojęcia. "Żywy trup" to metafora upadłych zasad moralnych, które kwitną we współczesnym świecie, jakkolwiek paradoksalnie to nie brzmi. Nie jestem ateistą negującym istnienie jakiegokolwiek boga, jestem autentykiem, który w myśl pierwotnej definicji tego słowa, poszukuje tej wyższej, natchnionej siły. W rolę Jezusa wcieliłem wspomniane moralia i autorytety, abstrahując od znaczenia kulturowego. Wiersz ten miał sprowokować do myślenia i zadania sobie pytania - ile boga, w bogu - na podstawie otaczającego nas świata i rzeczywistości z jaką dane nam jest się borykać. Poezja ma to do siebie, o czym doskonale wiesz, że nie można jej odczytywać dosłownie, stąd przytoczenie biblijnych fragmentów o ofierze całopalnej wydaje się być nieuzasadnione. Wiersz to nie skarga, ciężko puszczać skargi w eter, licząc na ich rozpatrzenie.