Widok z mojego okna

[Kamil Rousseau]

mam chwilę czasu i zniesmaczenie do pisania
może warto połamać wiernopoddańcze pióro
a paluchem uświnionym w gnojówce
obsmarować afisze imitujące twarze walczących
biegnących do komnat do koryt do hajsu
nahajcowanych szczurzym instynktem hegemona
wywalczą dominium nad psiskurwysynkami

nastanie czas opłatka - połamię się i będę bliźnim
przebaczycielem czego nie zapomnę
podstępnym przyjacielem antagonisty
przyczaję się zmrużę oczy zaniecham słów i
uderzę jak boga kocham uderzę w twarz
zatopię w sercu nóż za wczoraj
a dzisiaj jeszcze zdążę na mszę żałobną
za jutro