Chwila odjazdu

[Kamil Rousseau]

który to już wieczór
gdy rozstania nadszedł czas,
splecione dłonie
od siebie, powoli uciekają

dotykiem rozpalone,
sunąc do braku kontaktu,
gdzie chłód
nie zmąci gorących uczuć

tocząca się łza
chłodzona zimnym wiatrem
w niej ukryty żal do czasu
że już, że teraz

ostatni długi pocałunek
szlochu niemego dreszcz
uchylone drzwi dają znak
dłużej nie będą czekać

w smutku zniewolone
radosne chwile
w drodze
fabułę szczęścia oglądam

czując bliskość
zamkniętą czasem mijającym
głęboko na serca dnie
tulę czekając



proponuję zrezygnowac z wytłuszczonego i na bazie tego co zostało zbudowac wiersz, oczywiście nadając prawidłowy układ gramatyczno-logiczny oraz wersyfikację....mozna też nieco (ale bardzo mało!!!!) dodać do wiersza, po to by ulogiczniać braki
pzdr.kamil

i jeszcze jedno - zrezygnowałbym z interpunkcji tym bardziej że zaproponowana przez Ciebie nie była zgodna z prawidłami :rotfl: