Ostatni krok

[Piotr GRD]

Większość swego życia (dorosłego i nastolatkowego, wykluczam z rozważań dzieciństwo do - powiedzmy - lat 11stu czy 12stu) jestem w nastroju - delikatnie to ujmując - "raczej pesymistycznym". Stąd też nastrój powyższego tekstu nie jest kwestią chwili, a ciągłości. Sam temat też przewijający się w głowie dość często.

Ale ta konkretna forma i treść to już i owszem, chwila (tygodnie, może miesiące, nie pamiętam - dla mnie taki okres czasu to chwila) zachwycania się wspomnianym utworem muzycznym i zainspirowania się nim. Pamiętam długie wieczory przy szczecińskim radiu "Plama" i prowadzącego serwującego takie właśnie perełki. Można u mnie znaleźć pewne podobieństwa do tej piosenki, a pierwszy mój wers wzięty z niej "niemal żywcem".