Starocie

[ouroboros]

Dla Richiego


Kiedy najgłębsza zarazem
Najdelikatniejsza sfera wszystkiego
Jest otwartym poparzeniem
Czwartego stopnia

Gdy odbicie wody
Miało być lustrem bez dna
Żeby zanurzyć w nią całkiem
Po tkankę Ja

A to woda
Brudna tylko mętna i śmierdząca

I Wisła w dodatku

Gdy wzrokiem przesilonym
Jak obrzęk schodzącego słońca
Przywidziany pijanym okiem

Szukam śladów
By trafić w to dokładnie miejsce
I zlizać ziemię

Gdy ezoteryczna wiedza
Lub brak jej raczej
Jest orgazmem pragnieniem i
czakramem

Jak echo

Wtedy jedyne pocieszenie
To śmierć tkanki