Confiteor

[norbertus]

Grzechy w kratkę
Kiedyś napisałem
Teraz spowiadam się
Bogu i człowiekowi
O istnieniu co przemija
O słabościach co bolą
I z nich moc się rodzi
Spowiadam się ze
spuszczoną głową
Jak żuraw nad studnią
Gdyż chcę złapać
Łyk łaskawej wody
Spowiadam się z okiem
Na bakier łza upadła
Ja wstałem …

Spowiadam się On
Frasobliwy w kapliczce czeka
Na klęczkach wiedząc
Ze Frasobliwemu
Przy rozgrzeszeniu
Uśmiech powraca …

I skrzywdzony po mojej
Spowiedzi wstanie
Z uśmiechem tylko dla tego
Żem powiedział zgrzeszyłem
I przepraszam …

To mój Confiteor …