Starocie

[ouroboros]

***

Ta noc jest
nocą tysiąca ostrzy.
W niej przestrzeń rozbita w stłuczone szkło,
po którym bezradnie kroczę..

Gorące fale drążą:
to obrazy ze światów w których nigdy nie byłem,
albumy zdjęć
i kolekcje znaczków, imion, twarzy
i zdarzeń,
które nigdy nie zaszły.

Jest:
bezbrzeżna pustka nocy
szarpana mrozem
i ciągnącymi się przez wszystkie lata
latarniami.

Ta noc wpływa ściekiem
przez zamknięte okna
i czai się jak węża sprężyna napięta,
by ukąsić wściekle
i ostatecznie zmącić ze sobą
rzeczywistość, zjawy i
wspomnienia.

---

***

Jedno miejsce ten sam człowiek
Sceny odgrywają cienie palcami na zasłonie

Jak z piasku ćmy rozlatują się postaci
i kruszą od uderzeń myślokształtów

Sparaliżowana twarz bez śladu emocji
przewija klatki na taśmie oczu

Gwizd maszynisty, przeskakuje zwrotnica

Wybija się dźwięk, druk na maszynie
i sekretarka stuka litery na pożółkłym papierze

Gazetę zwijam w rulon, zakładam stary płaszcz

---

***

Paulinie

Kiedy naszym słowom zabraknie już sensu,
kiedy bicie serca zależne będzie od gniazdka w ścianie,
powiedz mi --
Czy warto było zatracić się w złudzeniach?

---

***



Chmury zaszły niebo,
nastała ciemność ponura
łabędzie, porzucone tratwy
błądzą niewiadomą
rzeką marazmu.

To dzwony wybijają
kolejne chwile istnienia.
Nie widać celów ani dróg
tylko ciemność...

Więc gdzie ta dłoń idealna
co uchyli kurtyny nieba
i poprowadzi naprzód
do szczęścia
wśród kamiennych twarzy?